Τόσα χρόνια άκουγα από φίλους γι αυτήν την ετήσια τριήμερη τοπική παράδοση. Κάθε χρόνο έλεγα "Του χρόνου θα πάω κι εγώ να τα δω", πάντα όμως κάτι προέκυπτε κι έτσι δεν τα είχα καταφέρει. Ως τώρα, γιατί εχθές επιτέλους κατάφερα κι εγώ να επισκεφτώ την Καλή βρύση και να δω από κοντά τα "Μπαμπούγερα" που τόσα και τόσα είχε ακούσει γι αυτά. Ειλικρινά πέρασα καταπληκτικά. Η ενέργεια του κόσμου ήταν τόσο δυνατή και δεν γινόταν να μην παρασυρθείς. Τα νταούλια και οι ζουρνάδες δεν σταματούσαν και ο κόσμος έδειχνε να το διασκεδάζει. Χόρευαν παντού, στο δρόμο, στα μαγαζιά, επάνω στις καρέκλες και τα τραπέζια. Αν κατά τη τύχη περνούσε έστω και ένα λεπτό ησυχίας, οι "Μπαμπούγεροι" φρόντιζαν με τις κουδούνες τους να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να δώσουν ρυθμό στο ατελείωτο γλέντι. Τα αγαπημένα μου βέβαια ήταν κάτι μικρά "μπαμπουγεράκια" (όπως τα βάφτισα, δεν ξέρω αν ευσταθεί ο όρος) που ενώ ήταν πολύ μικρά σε ηλικία είχαν πάρει ιδιαιτέρως στα σοβαρά τ